Identiteit, verbroedering en verzustering
Siap Indo? oftwel: Wie is een indo?
In het vorige stuk heb ik het gehad over wat Indisch is (voor mij).
Ik had er altijd moeite mee mezelf Indisch te noemen, omdat ik het gevoel had dat ik niet Aziatisch genoeg was.
De woorden Indische mensen en Indo’s worden vaak door elkaar gebruikt. Met Indische mensen worden vaak Indo’s bedoeld. Nu zijn Indo’s zeker Indisch, maar zijn Indische mensen altijd Indo’s?
De Totoks (Hollanders in Ned Indië) vallen hier ook onder, dus eigenlijk is een Hollandse vrouw uit Ned Indië ook Indisch.
Een aantal dagen leden zocht ik de definitie van indo op en zag dit:
1) Bastaard 2) Behorend tot het niet-blanke ras 3) Halfbloed 4) Iemand met gemengd bloed 5) Kind van blanke en een Indonesiër 6) Kind van een Europeaan en een Indische moeder 7) Kind van Europeaan en inlander 8) Kleurling 9) Indische halfbloed
Ik herkende me in nummer 4 en 6
Een paar dagen later zocht ik het weer op en toen vond ik:
1) Bastaard 2) Behorend tot het niet-blanke ras 3) Halfbloed 4) Iemand met gemengd bloed 5) Indische Halfbloed 6) Kind van blanke en Indonesiër 7) Kind van Europeaan en inlander 8) Kleurling*
De volgorde was veranderd en ‘Kind van een Europeaan en een Indische moeder’ is verdwenen.
Dit is denk ik terecht, want een Totokmoeder is ook een Indische moeder en als zij een kind krijgt met een Europeaan is dat geen Indo.
Wie is dan wel een indo?
Een kind van een Europeaan en een "Inlander" bijvoorbeeld.
Maar als een Indo een kind krijgt met een Totok, is dat dan geen indo meer? Ook al ziet die er Indisch uit?
En als die een kind krijgt met een Europeaan dat er uit ziet als een Europeaan?
Het probleem is dat deze benamingen stammen uit een tijd dat je plaats in de maatschappij bepaald werd door je afkomst, of beter gezegd je ras of nog beter gezegd: je kleur.
Hier is gelukkig verandering in gekomen.
Je kunt zeggen: “We zijn allemaal mensen. Wat maakt het uit wat je afkomst, Roots of je ras is?’.
Ik ben het daar 100% mee eens.
Toch vond ik het vaak pijnlijk als Indo’s niet geloofden en erkenden dat ik Indisch of half-Indisch ben. Ik voelde me miskend.
Ook al ben ik maar voor +/- 11% Aziatisch, ik ben 50% Indisch.
Ik neem het hen niet kwalijk, want het komt natuurlijk omdat je het aan mij niet ziet.
Het Indo Café
Ik heb een aantal keer een psychische crisis gehad en in die perioden was het Indische aspect vaak ineens heel belangrijk.
Toen ik herstellende was van de laatste crisis, kwam het Indo Café op mijn pad.
Ik had toen al het idee om een stichting op te zetten omdat ik het frustrerend vond dat veel mensen hier zo weinig over weten.
Eigenlijk deed het indo café wat ik in gedachte had. Voorlichting geven over Indische geschiedenis en cultuur en het was een ontmoetingsplek voor Indische mensen en belangstellenden.
Ik stelde voor om muziek te maken bij het café en ik werd uitgenodigd als gast voor de Pediscussie. Dit was een interview waarbij 10 vragen gesteld werden en bij elke vraag moest je een kroepoekje met sambal eten. De vragen en de sambal werden steeds pittiger.
Het Indo café heeft me geholpen om het Indische aspect in mezelf te integreren. Ik ben hun daar erg dankbaar voor.
Op een aantal vragen bij de Pediscussie had ik niet meteen het antwoord paraat. Dit kwam denk ik omdat ik mezelf nog niet Indisch durfde te noemen en al helemaal geen indo.
In de periode daarna kwamen meer antwoorden en inzichten.
Hieronder zal ik een paar van die vragen behandelen, voor zover ik het me kan herinneren.
1. Wat betekent het voor jou om Indisch te zijn?
Er kwam een woord in me op: Verbondenheid.
Omdat ik op dat nog niet wist wat het betekende, durfde ik dat niet te zeggen.
Wat ik wel zei was: ‘Heel veel! Het is een gevoel. Het is moeilijk te omschrijven’.
2. Waarom is het lastig dat je het aan jou niet ziet dat je Indisch bent?
Nu besef ik dat dat komt omdat ik een verbondenheid voel met Indische mensen, door de cultuur en geschiedenis en met Indonesië, maar dat die verbondenheid aan de andere kant vaak niet met mij gevoeld wordt.
Wat ik zei was: “ Als mijn Indische ex-vriendin bijvoorbeeld zei: “Hij is ook Indisch”. Dan werd vaak gereageerd van: “Jajaja”. “
Het werd niet echt serieus genomen.
Een grappige opmerking van één van haar neven was: "Dan ben je niet zo goed gelukt!"
Dit waren goede vragen van Lin.
Een andere belangrijke vraag kwam na afloop van haar vader.
3. Er zijn ongeveer 1,5 miljoen mensen met Indische roots in Nederland. Zoals je al zei worden ze steeds lichter doordat ze vaak kinderen krijgen met Nederlanders . Je zou zeggen dat ze goed zijn geassimileerd.
Waarom is het voor jou belangrijk erkenning te krijgen van anderen?
Toen ik hem antwoordde besefte ik dat het voor mij vooral belangrijk was om het in mezelf te erkennen.
Afgelopen weekend was de afsluiting van het Indo café met een talkshow.
Na afloop had ik alweer een aantal nieuwe inzichten gekregen.
Zo werd er gezegd dat het Indo café er ook was voor de zoekende Indo op zoek naar andere indo’s.
Ik besef nu dat ik ook een zoekende indo was. Ik was op zoek naar mijn identiteit.
Windo
Door mijn lichte huid durfde ik mij nooit indo te noemen.
Ik besef nu dat ik een witte indo ben, een windo.
Ik vind het wel leuk klinken. Het klinkt als een raam.
Je kunt door een raam twee kanten uit kijken.
Aan de ene kant zie ik de Nederlandse wereld en aan de andere kant de Indo wereld met aan de de horizon Indonesië.
Ik had vaak het idee dat er onzichtbare muren stonden tussen de verschillende werelden.
Muren die gebouwd waren op haat, racisme, angst en pijn. Deze muren kunnen alleen omvergeworpen worden door liefde en respect.
Het is mooi om in een muur dan ineens een raam te zien en te zijn.
Mijn oma komt nog uit de koloniale tijd en je ziet dat zij vooral de Nederlandse kant uit kijkt.
Het lijkt bijna alsof ze er tegen op kijkt. Ze identificeert zich er mee. Ze heeft ook een Nederlandse vader die naar de Oost was gekomen, dus het is heel begrijpelijk.
Ik hou van mijn oma en ik respecteer haar, maar ik vind het ook leuk om de andere kant uit te kijken.
Het voelde bijna verboden om verbinding te voelen met indo’s en Indonesiërs.
Blijkbaar was er onderling ook een onderscheid tussen lichte en donkere indo’s. En de Indonesiërs hadden het land afgepakt.
Nieuw Indië
Ik denk dat het goed is om die aspecten van het oude Indië achter ons te laten.
We zien het blanke ras niet meer als superieur en ook de man vrouw verhoudingen zijn inmiddels drastisch verbeterd.
Laten we een nieuw Indië creëren in Nederland met verbondenheid tussen Nederlanders, Indo’s en Indonesiërs en alle andere mensen.
Tijd om de oude trauma’s te helen en achter ons te laten.
Het is tijd voor verbroedering en verzustering.